Okunmayan Yazı

Mühimmatı yok kimse okumasın yazdıklarımı yazmadan duramam en azından hayatı anlamlandırma buhranlarımın çaresini bulurum belki şimdilik buna yazmayı çare biliyorum Mühimmatı yok tanınmanın ve takdir edilmenin bunların bir önemi yok bu fani dünyada hele ki onca insanın olduğu ve her birinin amacının ne olduğunu anlamlandıramadıgım durdurmaya oynatmaya ve anlamlandırmaya çalışıp beynimi zorladığım bu günlerde hiç önemi yok Tamam tamam itiraf ediyorum kahroluyorum benim de bu buhranların ve bu çıkmazların içinde hala bir kuruntumda olsa hayallerim ve isteklerin var pek tabii ama artık şarkı dinlemek değil de  şarkı söylemenin zamanının geldi de geçtiğini düşünüyorum bilhassa üzülüyorum aslında obsesif takıntılarım gün yüzüne çıkıyor kaşlarımı kirpiklerimi yoluyorum kafam karışıyor bazen kendine geliyor fakat daha sonra isteğime ulaşamamanın derin üzüntüsü çöküyor bana yazmak iyi geliyor bilhassa ama sonra paylaşılmadığı görmek bu yazıların yine aynı döngüye sürüklüyor uzun zamandır yaşamıyordum da bilhassa ne içimden geliyordu ne de istemeyerek yazdığım yazılara eski yazılarım kadar içime siniyordu artık eskisi gibi kitapta okuyamıyorum zira neyse okunmayacak yazılar yazma derdinde değilim ama olsun böylesi de hoş varsın okunmasın kendime yazılar derim geçerim ben de belki bir gün okunur umut hiç bitmez bu gizde