Bloggerlık

Yazmak yazmak yazmak hakiki bir gerçeklik midir yoksa derin iç sancıların dermanı mıdır ben de şu vakitte gezegenin en güzel ve en değerli köşesinde yazmak zorunda mıyım o vakit en ziyadesiyle en gizemli köşesinde yazmazsam eğer geleceğe taşınmaz mı yazılarım ziyadesiyle mutlu olurum o vakit yazılarım bu yüzyılı anlatmama vesile olursa eğer bir ses yükseliyor yazar kimliğime hakaretler ediliyor gecenin körü ve fakat bu uyuma hali içinde olacağım anlamına pek tabii gelmez bu derin ses göklerden gelen ses ve mahalledekilerin sesleri ve apartmanın kapısının bitmeyen hunharca çarpıklışı gece yazı yazmama engel olmak yerine keşke şu gürültüye engel olsa saygııı bu bizim yüzyılımızda kişilere göre değişen ve öznel olmaya devam edecek bir algı.. En nefret ettiğim şey bu yüzyılda beğenilme arzusuyla dolu insanlık ve bunun için samimiyeti yerle yeksan hale getirdikleri o ınstagram postları ah aklımın sınırlarını zorlayan ve artık gerçekten traji komik hale gelen bir durum söz konusu son günlerde zira şuna alısıgız mutlu olmadığı halde mutluluk pozları veren çiftlere ama bunu 4 gün önce paylaştıkları en güzel mutluluk pozlarından sonra 4 gün sonra yine bir mutluluk pozuyla bosanıcaklarını açıklayacak kadar mutluluk pozları verilmiyordu Sanırım takipçi korkusu artık insanlara kendi hayatlarını bir dizi gibi oynamaya itiyor Bundan ziyadesiyle iğreniyorum Hatta ne boş lakırtılar bunlar diye bahsetmek istiyorum Umuyorum bundan sonraki yüzyıllarda samimiyet olur ve kaZanır ve ben değil ömrüm buna sığmayacak biliyorum ama yazılarım o samimi yüzyılın edebiyat derslerinde bir kelime de olsa bahsedilir belki de bu sayede tamamlarım varoluşsal sancılarımı bilhassa kafayı sıyırmakla çok aşık olmak arasında çok tereddütteyim ama artık bu yüzyılda aşkta bir ınstagram postu olmaktan öteye gidermemektedir zira..