Bu Kentin Hep Var olacak İnsanları

Bu kentin insanları artık umutlarını birer birer alıp ayrıldı buralardan Bu kent umudun değil sadece sömürünün kenti olmaya devam ediyor Umutlarını alıp çekip giden insanlarına aldırmaksızın  Bu insanlar bu kente bir ömürlerini verdiler oysa ki  Bu kadar Yok saymak onları çok pervasızca ve bu insanların umutları her gün ellerinden usulca kayıp gitmeye yüz tutmuşken  bu kente veda ettiler bu kente en çok emeği olan bu insanlar  en sonunda ölümleriyle yok oldular bir veda dahi etmeye vakitleri olmadan  yüzyıllardır kaç insan geçti bu kentten sayabilmek mümkün mü Ama kalplerş bir an olsun umutları olmadan çarpmayan bu insanlarada mı öylesine çekip gitti demek doğru olur mu   bu kente 'Bir Nazım dizesindeki gibi  ifadesiyle tanımladığı o insanlar:öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı,
yetmişinde bile, mesela, zeytin dikeceksin,
hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil,
ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için,
yaşamak yanı ağır bastığından. Diye tanımladığı umut dolu bu insanlar 
 onlarda mı sadece sayıdan  ibaretler onlar sadece kendilerine ve çevrelerine değil bu kentte de sımsıkıya bağlıydılar Çok çabaladılar bu acımasızlığı durdurmak için ve en kötüsü de bir gün bunu gerçekten başaracakları umutlarını hiç kaybetmediler ve başaramadan çekip gittiler bu kentten üzülüyorum hem de çok üzülüyorum onca acıyı çekip iyi bir şeyi yapamadan çekip gidenlere umudum azalmıyor kor gibi yanıyor Umut etmek istemiyorum sonundan o kadar çok korkuyorum ki Bu kente iyilik yapmadan ölmek  bu beni çok korkutuyor Öylesine hiç bir şey yapmayı beceremeden çekip gitmek kimseye dokunamadan bu kenti renklendiremeden oysa ki herkes insanca ve eşitçe yaşasın saf kötülük yok olsun ve herkes hak ettiği yerde olsun