Ahmet Ümit kitabı olan İstanbul hatırası bir polisiye roman ama sadece polisiye roman demek bir hata olur bu kitap için çünkü ben okurken sanki yeniden tarih dersine çalışıyormuşum gibi ama bir yandan da çok zevk aldım . Kültür dolu yeni bilgilerin zihnimi usulca okşadığını hissettim. O gerilim ve merak duygusunun yanında bir de tarihle ilgili ,İstanbul'la ilgili ve eski imparatorluklarla ilgili yeni bilgiler tarihi eserlerin tarihi yeri hakkında bilgi sahibi olmak gayet tatmin ediciydi Nevzat baş komiserin ağzından kitabın yazılışı ve onun gerek kendi ruh hali hakkındaki yorumları gerek insanların bakışları konuşmalarından yaptığı ruhsal tahviller kitabı okunaklı hale getiriyor ve aslında adeta o olayları Nevzat başkomiserle birlikte yaşayıp tüm bu olanları beraber kaydediyormuşsunuz hissi veriyor bu da kitabı okuyan kişinin kendini bir komisermiş gibi hissetmesini sağlıyor Sanki hemen yardım edip bir çırpıda katili bulmalarına yardım edecekmişim gibi hissettirdi bana Benim için bu kitap bir solukta okumak istediğim ,elimden bırakmadığım ve bir an önce bitsin de merakımı gideriyim krizleriyle günde 3-4 saat soluksuz okumalardan biriydi ve en kısa zamanda bitirmeyi başardım Metroda okurken ineceğim durakta inmeyip kitabı okumaya devam etme istegimi zor bastırıp derse kılpayı yetiştim Ama itiraf etmeliyim ki maalesef her zaman yaptığım deliliklerden birini yaptım ve son sayfasını okudum ama son sayfasında apacık gözüme katilin isminin çarpacağını düşünmemiştim Ama itiraf etmeliyim ki kitapta her ne kadar tahmin edilmez biri olarak yer alsa da katil benim son sayfaya bakmadan önce katil hakkında Zihni'mde ufacık da olsa bir takım şüpheler belirmişti Ahmet Ümit'in belli etmeden çok ince dokudugu o detaylardan sezmiştim. Ama katili öğrendikten sonra okumam biraz daha zorlaştı Fakat yine bir çırpıda hızlıca bitirip detAyları öğrenmek için can attım ve en sonunda başardım Acıkcası sonunda verdiği mesajı sevdim Size göre veya yazara göre bu mesaj neydi bilemiycem Ama benim kendi kişisel görüşüm: Bu kenti acımasızca katleden ve vahşiliği en son noktasına gelen insanlar katledilince bunun bir yaptırımı olmasına rağmen bu kenti Yok eden her biri bir yaşanmışlık taşıyan tarihimizi ve çok değerli,özel,hem estetik olarak güzel hem de bana göre duyguları olan ve yaşanmışlık olan bu tarihi yok edenlere onları yıkıp inşaata dönüştürenlere neden hiç bir ceza vermiyoruz? Neden bunun bir yaptırımı Yok neden hem geçmişimize hem de onca anılar yaşayıp bu kenti terk edenlere vefasızlık yapmıyor muyuz Hiç vicdanımız sızlamıyor mu Sanki her şeyin sahibiymişiz ve her eskiyi geçmişi yok etmek hakkımızmış gibi gayet sıradan bir şey yapıyormuş gibi bunu yapanlara sesimizi neden çıkarmıyoruz Bu topraklarda biz de yaşıyoruz Bu topraklar onların olduğu kadar bizim de nefes aldığımız yer Bu yüzden en azından nefes almak için sahip çıkalım bu yaşanmışlıga tarihimize sadece sevmek yetmez ki en önemlisi ona saygı duyup onu korumak için direnmek.. Çok teşekkür ederim Ahmet Ümit hem tarih hakkında yepyeni bilgiler öğrendim ve bu tarih derslerindeki gibi sıkıcı değil çok keyifliydi O kadar keyifliydi ki ruhum o dönemlerin gizemlerinde kayboldu ve geçici olduğumuzu bir kez daha hatırlattı bana.. Biz de çekip gideceğiz ama yaşadığımız kent başka insanlara gebe kalıcak umarım onlar bizim gibi yapmayıp bizim için anılarla dolu olan tarihimize sahip çıkarlar ve biz ebediyetimizde rahat uyuruz umarım insanları katledince ceza alıyorsun haklı ve adaletli olarak peki ya bu şehri katledenler adaletli olabiliyorsak eğer onlara neden yaptırım uygulamıyoruz Onlar neden ceza almadan keyfini sürerek devam ettiriyorlar hayatlarını hem de ayaklarını altına tarihimizi alıp çiğneyerek yapıyorlar bunu gözümüzün önünde ve o kadar yandaşları var ki yanlarında ağmızı açmaya dahi fırsatımız kalmıyor Malesef ki gerçeklerin çok göz önünde olduğu ve yüzümüze sertçe çarptığı gerçekler beni derinlemesine etkiledi ama hüzün değil umut doldum Bir kez daha iyi ki edebiyat var iyi ki yazarlar var iyi ki Ahmet Ümit var dedim ve iyi ki gönlüm bu kadar okuma aşkıyla dolu dedim iyi ki.. Okuma aşkı olmasa bu hayatta çok çekici değil malesef ki ..
Ahmet Ümit kitabı olan İstanbul hatırası bir polisiye roman ama sadece polisiye roman demek bir hata olur bu kitap için çünkü ben okurken sanki yeniden tarih dersine çalışıyormuşum gibi ama bir yandan da çok zevk aldım . Kültür dolu yeni bilgilerin zihnimi usulca okşadığını hissettim. O gerilim ve merak duygusunun yanında bir de tarihle ilgili ,İstanbul'la ilgili ve eski imparatorluklarla ilgili yeni bilgiler tarihi eserlerin tarihi yeri hakkında bilgi sahibi olmak gayet tatmin ediciydi Nevzat baş komiserin ağzından kitabın yazılışı ve onun gerek kendi ruh hali hakkındaki yorumları gerek insanların bakışları konuşmalarından yaptığı ruhsal tahviller kitabı okunaklı hale getiriyor ve aslında adeta o olayları Nevzat başkomiserle birlikte yaşayıp tüm bu olanları beraber kaydediyormuşsunuz hissi veriyor bu da kitabı okuyan kişinin kendini bir komisermiş gibi hissetmesini sağlıyor Sanki hemen yardım edip bir çırpıda katili bulmalarına yardım edecekmişim gibi hissettirdi bana Benim için bu kitap bir solukta okumak istediğim ,elimden bırakmadığım ve bir an önce bitsin de merakımı gideriyim krizleriyle günde 3-4 saat soluksuz okumalardan biriydi ve en kısa zamanda bitirmeyi başardım Metroda okurken ineceğim durakta inmeyip kitabı okumaya devam etme istegimi zor bastırıp derse kılpayı yetiştim Ama itiraf etmeliyim ki maalesef her zaman yaptığım deliliklerden birini yaptım ve son sayfasını okudum ama son sayfasında apacık gözüme katilin isminin çarpacağını düşünmemiştim Ama itiraf etmeliyim ki kitapta her ne kadar tahmin edilmez biri olarak yer alsa da katil benim son sayfaya bakmadan önce katil hakkında Zihni'mde ufacık da olsa bir takım şüpheler belirmişti Ahmet Ümit'in belli etmeden çok ince dokudugu o detaylardan sezmiştim. Ama katili öğrendikten sonra okumam biraz daha zorlaştı Fakat yine bir çırpıda hızlıca bitirip detAyları öğrenmek için can attım ve en sonunda başardım Acıkcası sonunda verdiği mesajı sevdim Size göre veya yazara göre bu mesaj neydi bilemiycem Ama benim kendi kişisel görüşüm: Bu kenti acımasızca katleden ve vahşiliği en son noktasına gelen insanlar katledilince bunun bir yaptırımı olmasına rağmen bu kenti Yok eden her biri bir yaşanmışlık taşıyan tarihimizi ve çok değerli,özel,hem estetik olarak güzel hem de bana göre duyguları olan ve yaşanmışlık olan bu tarihi yok edenlere onları yıkıp inşaata dönüştürenlere neden hiç bir ceza vermiyoruz? Neden bunun bir yaptırımı Yok neden hem geçmişimize hem de onca anılar yaşayıp bu kenti terk edenlere vefasızlık yapmıyor muyuz Hiç vicdanımız sızlamıyor mu Sanki her şeyin sahibiymişiz ve her eskiyi geçmişi yok etmek hakkımızmış gibi gayet sıradan bir şey yapıyormuş gibi bunu yapanlara sesimizi neden çıkarmıyoruz Bu topraklarda biz de yaşıyoruz Bu topraklar onların olduğu kadar bizim de nefes aldığımız yer Bu yüzden en azından nefes almak için sahip çıkalım bu yaşanmışlıga tarihimize sadece sevmek yetmez ki en önemlisi ona saygı duyup onu korumak için direnmek.. Çok teşekkür ederim Ahmet Ümit hem tarih hakkında yepyeni bilgiler öğrendim ve bu tarih derslerindeki gibi sıkıcı değil çok keyifliydi O kadar keyifliydi ki ruhum o dönemlerin gizemlerinde kayboldu ve geçici olduğumuzu bir kez daha hatırlattı bana.. Biz de çekip gideceğiz ama yaşadığımız kent başka insanlara gebe kalıcak umarım onlar bizim gibi yapmayıp bizim için anılarla dolu olan tarihimize sahip çıkarlar ve biz ebediyetimizde rahat uyuruz umarım insanları katledince ceza alıyorsun haklı ve adaletli olarak peki ya bu şehri katledenler adaletli olabiliyorsak eğer onlara neden yaptırım uygulamıyoruz Onlar neden ceza almadan keyfini sürerek devam ettiriyorlar hayatlarını hem de ayaklarını altına tarihimizi alıp çiğneyerek yapıyorlar bunu gözümüzün önünde ve o kadar yandaşları var ki yanlarında ağmızı açmaya dahi fırsatımız kalmıyor Malesef ki gerçeklerin çok göz önünde olduğu ve yüzümüze sertçe çarptığı gerçekler beni derinlemesine etkiledi ama hüzün değil umut doldum Bir kez daha iyi ki edebiyat var iyi ki yazarlar var iyi ki Ahmet Ümit var dedim ve iyi ki gönlüm bu kadar okuma aşkıyla dolu dedim iyi ki.. Okuma aşkı olmasa bu hayatta çok çekici değil malesef ki ..
Yorumlar
Yorum Gönder